Tuesday, August 16, 2011

* * *


Моддын санаашрах нь цонхыг минь цантуулж
Шувууд зүүдээ унагах мэт навчис ойчно
Нэг л замаар зөндөө удаан бодлоо сугадан алхаж
Нэг л өөр ертөнцөөс чиний тухай зүрхээ тогшин сураглана...

*            *           * 

Tuesday, August 2, 2011

Серенада...



...Жилээс жилд энэ мэдрэмж улам л нэмэгдэх юм. Дуу аялж үзлээ, цонхоор ширтэж үзлээ, бүр тэсэхээ байгаад гүнгэнэтэл шүлэг уншин холхиж үзлээ. Арилдаггүй ээ, тэгээд үзгээ аваад бичиж эхэллээ. Бичээд л ураад л, бичээд л бас дахин ураад л байлаа. Бүх зүйл энэ өглөө л эхэлсэн. Нэг л өглөө сэрүү татаад...  гэдэг шиг өвсний толгой хэдүйн шарлаад, шивээ өвсний үзүүр салхины аясаар давалгаалах нь яагаад ч юм нуурын усыг санагдуулаад, тэнгэрт ганц нэг үүл нүүгээд л.. 
         Догдлол гунигийн улирал эхэлж байна.             
...Сэвэлзсэн салхи шиг гэгэлзсэн нэг тийм догдлол өглөөнөөс хойш цээжин дотор дэвэлзээд л байна даа... Намрыг би гэгээн уйтгар гэж нэрлэдэг. Хэзээнээс ингэж бодох болсныг бүү мэд, эсвэл багын минь дурсамжтай холбоотой ч байж мэднэ. Зуны бүгчим хүнд агаар нэг л хөнгөн болоод, навч том томоороо унаад эхлэхэд яагаад ч юм ер бусын гайхалтай хэрнээ, нэг л гунигтай харамсмаар санагддагсан. Тэр өдрүүдийн дурдатгал цагаахан хустай Орос нутгийн намар бүхий ээжийн минь дурсамж, ширээнийх нь ном ( Р. Гамзатов "Миний Дагестан", А. Рыбаков "Арбатын хүүхдүүд", Чойномын "Сүмтэй будрын чулуу", мэдээж дээр нь Пушкины түүвэр), захиан дотроос нь гарч ирдэг гоё зурагтай ил захидлууд, өвөөтэйгээ хөтлөлцөөд алхдаг Мөрөнгийн цардмал зам, голын эрэг, "Руслан, Людмила 2"-гүйгээр ( Тэнгисийн буланд ногоохон царс... гэж эхэлдэг) төсөөлөхийн аргагүй. Энэ найраглалын төгсгөл надад их таалагддаг байж билээ... Гэвч энэ тухай орхиод нэгэнтээ л намрын тухай дурссан хойно илүү үг нуршихын юун.
   Ай намар аа... гэж, Тунгалагхан зун хаа нэг тийш одоод ахиад л чи хүрээд ирэв үү? Тэгэвч чамайг ямар их хүлээгээ вэ, догдлохын шалтгаан нь энэ л юм болов уу? Бид зуныг их амархан мартдаг, бас богинохон гэж нэрлэдэг. Тэгэвч зун намрын үргэлжлэх хугацаанд онцын ялгаа үгүй. Магадгүй зуны мөн чанар нь хэтэрхий тунгалаг болохоор илүү амархан мартагддаг биз. Учир нь тунгалаг зүйлс амархан сарниж  алга болдог шүү дээ... 
Ай намар, Гэгээн гунигийн улирал...
                                                                                   2011 он  Найрамдал.

*                 *              *