Бороонд зориулав...

Бороо орж байна. Дээвэр товших бороо ямар нэгэн сонет тоглоод...

( Тэмдэглэлээс )

Их хот уйтгарт дарагдан дүнсийж,

Нойтон үүлс өлмийд унана

Энд би ганцаардаж чадахаа мэдрэвч,

Эргэн тойронд нэг л зүйл дутна

Уйтгарлах юун, энэ аяз зогсчихвол

Урьдынхаараа л амьдрал дахиад үргэлжилнэ.

Ахиад  шинээр дурлахад хуучин дурлал мартагдана

Алган дээр минь бороо дусахад нулимс гэж бодно.

Зэлүүд чулуун гудамнаа танил дурсамжаа бэдрэхүй

Жигтэй аяз дуурьсах нь эргэн тойронд бороо...

Гутлаа товшоод алхахад сэтгэл нэг л хоосон...

Гудамж туучих чимээ,                                  

         солонгорох дэнлүүний гэрлээс

Гуниг яагаад сонсдохгүй байна вэ?....

Санамсаргүйгээс...

   Өнөөдөр нийтийн унаанд суугаад, санамсаргүй Демис Роусесийн шүтэн бишрэгчтэй таарлаа. Урлаг гэдэг хаана ч оршин байж чаддаг, мөнхийн гоо сайхан аж. Тийм ч учраас хүн бүрийн дотор сайханд тэмүүлэх хүсэл нуугдан байдаг бөгөөд түүнийгээ тэрхүү оршин буй зүйлээр дамжуулан олж авдаг буюу. Нэгэнтээ номноос ийнхүү уншиж байсан нь санаанд орлоо. Юун гэвэл, "Энгийнээс яруу сайхныг нээхэд нарийн мэдрэмж шаардагдана. Харин яруу сайхан нь байгалийн үзэгдэл хийгээд хүний амьдралын дотоод харилцан шүтэлцээний улмаас урган гарна."  гэсэн нь магадгүй гоо сайхан гэдэг ойлголтын хамгийн энгийн тайлбар ч байж мэднэ. Тиймээс л шүтэн бишрэх  нь мөнөөхөн хүний дотор нуугдан буй урлагт тэмүүлэх хүсэл байх. Гоо сайхан оршин байгаа болохоор л амьдрал өнөөдөр илүү гэгээлэг байдаг ч юм билүү. Цааш үргэлжлэх энэхүү эргэцүүллээ танд үлдээе... 

 Таалан болгооно уу...